Έλαχε στην γενιά μας να εορτάσει τα διακόσια χρόνια από εκείνη την άγια μέρα που σήμανε την Λευτεριά του Γένους μας. Από εκείνη την ημέρα, που έμελλε να γίνει η αρχή του τέλους της βαρειάς, μακραίωνης και πικράς δουλείας. Γιορτάζουμε δυο αιώνες από την ημέρα, που ,όχι τυχαία, επιλέχθηκε από τους Ήρωες προγόνους μας για να ανάψει το φυτίλι της Επανάστασης, την ημέρα του Ευαγγελισμού, η οποία αποτελεί την απαρχή της ελευθερίας του ανθρωπίνου γένους από την δουλεία της αμαρτίας!
Πριν όμως βιαστούμε να καμαρώσουμε και να περηφανευτούμε για τους ενδόξους Προγόνους μας, πριν προλάβουμε να παινευτούμε για τα κατορθώματά τους, ας ζυγίσουμε καλά τον εαυτό μας για να δούμε αν είμαστε αντάξιοί τους, αν δικαιούμαστε να λεγόμαστε απόγονοί τους.
Εκείνοι προέταξαν την Πίστη στον Θεό και την αγάπη για την Πατρίδα και γίνανε θυσία για όλους εμάς! Δεν άφησαν να τους κατευθύνει ο ορθολογισμός, δεν θεώρησαν τίποτε ως τετελεσμένο, ενώ θα είχαν κάθε λόγο να το κάνουν. Δεν λύγισαν, όταν οι ξένες θύρες αποδείχθηκαν δύσκολες και εχθρικές. Τράβηξαν τον μοναχικό τους δρόμο κοιτώντας κατάματα τον θάνατο κι έτσι νίκησαν κάθε φόβο! Γλέντησαν και τραγούδησαν τον θάνατο καί έγιναν ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Κι εμείς;
Διακόσια χρόνια μετά δείχνουμε να λουφάζουμε κάτω από νέους ξένους δυνάστες, οι οποίοι παίζουν στα ζάρια την τύχη και το μέλλον του τόπου μας. Δείχνουμε να 'χουμε χάσει ή λησμονήσει την Πίστη μας. Ανεχόμαστε την βεβήλωση των Ιερών και των Οσίων Της και την διαρκή και συστηματική υποτίμηση και καθύβριση της Εκκλησίας, των ηθών και των παραδόσεών μας. Χορταίνουμε με τα ψίχουλα των ισχυρών, ενώ τους δίνουμε ως αντάλλαγμα κομμάτι κομμάτι την ίδια την Πατρίδα, το όνομα, την ιστορία και σε λίγο κ τα εδάφη Της.
Απόγονοι ενδόξων Ηρώων γινήκαμε κ πάλι ραγιάδες σκύβοντας μέρα την ημέρα το κεφάλι κάτω από τα τετελεσμένα των εξωτερικών, αλλά και εσωτερικών μας εχθρών, οι οποίοι επιδιώκουν με δόλια μέσα να φέρουν την Ελλάδα κ πάλι υπό την σκιά της ημισελήνου.
Αφήσαμε από την μια τον φόβο να μας νικήσει και από την άλλη προσπαθούμε να τον κρύψουμε ισχυριζόμενοι πως ούτως ή άλλως τα πράγματα "άλλοι τα κανονίζουν, άλλοι τα αποφασίζουν, άλλοι τα επιβάλλουν," κι εμείς πρέπει να τα δεχθούμε γιατί απλά δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά.
Οι φοβεροί εκείνοι στίχοι του Κάλβου μοιάζουν να 'χουν γραφεί για μας και για την κατάντια μας:
"Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία!"
Έφτασε καιρός αδελφοί να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο στον οποίο έχουμε πέσει. Να αντλήσουμε δύναμη από την Πίστη μας και ατενίζοντας τις μορφές των Ηρώων διακόσια χρόνια μετά και πάλι να σηκωθούμε!
Να αγωνιστούμε κι εμείς για την Πίστη και την Πατρίδα όπως Εκείνοι! Να νικήσουμε τον φόβο, που μας έχει καταβάλει και να πορευθούμε με θάρρος και λεβεντιά...
Η φωνή της Ιστορίας και των Προγόνων μας καλεί και πάλι σε αφύπνιση...
" Ξύπνα καημένε μου ραγιά! Ξύπνα να δεις την Λευτεριά!!''
π. Στέφανος Γιάνναρος
23 Μαρτίου 2021